Środki chroniące przed promieniowaniem UV to tak zwane fizyczne filtry przeciwsłoneczne lub nieorganiczne filtry przeciwsłoneczne. Jego mechanizm ochrony przeciwsłonecznej polega na tworzeniu na skórze powłoki ochronnej niczym „lustro”, które odbija i rozprasza promienie ultrafioletowe. Typowymi składnikami są tlenki metali, dwutlenek tytanu, tlenek cynku itp. Zaletą jest to, że jest obojętny, ma dobrą fotostabilność i nie powoduje bezpośredniego podrażnienia skóry. Wady są również oczywiste. W przeszłości dwutlenek tytanu stosowany w tradycyjnych filtrach przeciwsłonecznych miał duże cząsteczki, które łatwo powodowały albinizm na skórze. Jest gęsty, ma słabą konsystencję i wrażenie na skórze. Łatwo zatyka pory i wpływa na wydzielanie gruczołów potowych, dlatego fizyczne filtry przeciwsłoneczne są odpowiednie dla skóry wrażliwej, ale nie dla tłustych i rozszerzonych porów.
Teraz, gdy proces został udoskonalony, wielkość kryształów tlenku tytanu i tlenku cynku została zminiaturyzowana, z ultradrobnych cząstek do nanoskali Tioz i ZnO~D, im mniejszy rozmiar cząstek kryształu, tym więcej światła widzialnego może przejść, blokując promienie ultrafioletowe , redukując w ten sposób albinizm. Środek chroniący przed ultrafioletem ultradrobnych cząstek może nie tylko odbijać i rozpraszać, ale także częściowo pochłaniać promienie ultrafioletowe. Nie można go już uważać za czysty „fizyczny filtr przeciwsłoneczny”, a ponieważ część drobnych cząstek może zostać wchłonięta przez skórę, a nanocząstki te łatwo utleniają się pod wpływem światła słonecznego, szkodliwe jest również pozostawanie na skórze.
Pochłaniacze UV to to, co zwykle nazywamy chemicznymi filtrami przeciwsłonecznymi, ale można je również nazwać organicznymi filtrami przeciwsłonecznymi. Absorbenty chemiczne zwykle zawierają pierścienie benzenowe lub grupy oddające elektrony (takie jak grupy aminowe lub metoksylowe) itp. Mechanizm ochrony przeciwsłonecznej polega na wykorzystaniu pierścieni benzenowych lub grup elektronowych na zewnątrz powierzchni skóry w celu pochłaniania promieni ultrafioletowych, zakłócania i zużywania ich energii i zniszczyć jego śmiertelność. Typowe składniki obejmują cynamonian, salicylan, związki benzofenonu, pochodne kamfory, pochodne kwasu aminobenzoesowego, pochodne p-aminobenzoesanu, pochodne metanu itp. Najczęściej stosowane to metoksycynamonian etyloheksylu (OMC), benzofenon-3 (UV-9), benzofenon- 4(UV-284), awobenzon, etyloheksylotriazon (Uvinul T 150), oktokrylen... Zalety tych organicznych filtrów przeciwsłonecznych są oczywiste, takie jak odświeżająca konsystencja i dobre powinowactwo do skóry, więc prawdopodobieństwo wywołania podrażnienia skóry jest stosunkowo wysokie. Zwykle zakres ochrony przeciwsłonecznej jest niewielki i do uzyskania efektu ochrony przeciwsłonecznej o szerokim spektrum działania wymagane jest kilka kombinacji środków przeciwsłonecznych o różnej strukturze. Ponadto stopień fotodegradacji lub stopień fotoinwersji jest wysoki, to znaczy pod wpływem światła słonecznego energia ulega degradacji i po kilku godzinach traci skuteczność ochrony przeciwsłonecznej. Biorąc za przykład metoksycynamonian etyloheksylu (OMC), po 10 minimalnych dawkach promieniowania wywołującego rumień 70% uległo degradacji.
Na szczęście większość filtrów przeciwsłonecznych to obecnie połączenie organicznych i nieorganicznych filtrów przeciwsłonecznych, które neutralizują zalety obu, aby uzyskać bardziej idealny efekt ochrony przeciwsłonecznej.
Mówiąc o znaczeniu ochrony przed promieniowaniem UVA. Nie da się jednak ocenić, czy spełnia on funkcję anty-UVA, jedynie poprzez dodanie wartości PA, więc co powinniśmy zrobić? Najlepszym sposobem jest przyjrzenie się składnikom.
Jakie są składniki ochrony przed promieniowaniem UVA? Pierwszą z nich są nieorganiczne środki przeciwsłoneczne, takie jak dwutlenek tytanu (tlenek cynku) i tlenek cynku (dwutlenek tytanu), które mogą nie tylko blokować promieniowanie UVB, ale także blokować promieniowanie UVA (tlenek cynku blokuje promieniowanie UVA lepiej niż dwutlenek tytanu). Kilka popularnych chemicznych filtrów przeciwsłonecznych to: awobenzon, benzoesan dietyloaminohydroksybenzoiloheksylu (DHHB), tetrasulfonian disodu fenylodibenzimidazolu (DPDT), metylenobis-benzotriazolilotetrametylobutylofenol i bis-etyloheksyloksyfenolometoksyfenylotriazyna.
1) Awobenzon jest najczęściej stosowanym składnikiem filtrów przeciwsłonecznych o szerokim spektrum działania, który charakteryzuje się doskonałą absorpcją promieni UVA.
2) Benzoesan dietyloaminohydroksybenzoiloheksylu (DHHB) to szerokopasmowy, rozpuszczalny w oleju absorber UV, który charakteryzuje się silną absorpcją promieni ultrafioletowych w całym paśmie UVA (320-400nm) i tylko niewielka ilość dodatku do formuły może zwiększyć wartość SPF. Jest skutecznym fotostabilizatorem awobenzonu.
3) Tetrasulfonian fenylodibenzimidazolu disodowego (DPDT) to wysokowydajny fotostabilny pochłaniacz UVAⅡ o doskonałej stabilności, a minimalny współczynnik absorpcji UV w pobliżu 340 nm wynosi 770. Bardzo bezpieczny i zasadniczo nie przenikający przez skórę. Nadaje się do wodnych, przezroczystych produktów do ochrony przeciwsłonecznej, takich jak żele lub przezroczyste spraye, a także kremów i balsamów.
4) Metylenobis-benzotriazolilotetrametylobutylofenol i bis-etyloheksyloksyfenolometoksyfenylotriazyna, pierwsza jest rozpuszczalna w wodzie, a druga jest rozpuszczalna w oleju. Są to wysokowydajne filtry przeciwsłoneczne o szerokim spektrum działania, które zapewniają kompleksową ochronę przed promieniowaniem UVA i UVB i są najczęściej stosowane w produktach przeciwsłonecznych o wysokim współczynniku SPF. Wśród nich Bis-etyloheksyloksyfenol metoksyfenylotriazyna charakteryzuje się bardzo dobrą fotostabilnością, dzięki czemu nie ma problemu z utrzymaniem efektu ochrony przeciwsłonecznej przez cały dzień. Metylenobis-benzotriazolilotetrametylobutylofenol ma nieco słabszą fotostabilność, ale na szczęście jest to filtr przeciwsłoneczny typu trzy w jednym: pochłania, odbija i rozprasza promienie ultrafioletowe. Można go po prostu rozumieć jako posiadający właściwości zarówno środka chroniącego przed promieniowaniem UV, jak i pochłaniacza UV. Metylenobis-benzotriazolilotetrametylobutylofenol i bis-etyloheksyloksyfenolometoksyfenylotriazyna stosuje się razem w celu podwojenia efektu.
Ponadto benzofenon-4 (UV-284) i benzofenon-3 (UV-9) również mają pewną zdolność ochrony przed promieniowaniem UVA, ale nie mogą osiągnąć efektu ochrony przeciwsłonecznej o szerokim spektrum działania i należy je połączyć z innymi składnikami .
Czas publikacji: 14 września 2023 r