UV koruyucu maddeler genellikle fiziksel güneş koruyucuları veya inorganik güneş koruyucuları olarak adlandırdığımız maddelerdir. Güneşten korunma mekanizması, ultraviyole ışınları yansıtıp dağıtmak için cilt üzerinde "ayna" gibi koruyucu bir kaplama oluşturmaktır. Yaygın bileşenler metal oksitler, Titanyum Dioksit, Çinko Oksit vb.'dir. Avantajı, inert olması, iyi bir fotostabiliteye sahip olması ve cildi doğrudan tahriş etmemesidir. Dezavantajları da ortadadır. Geçmişte geleneksel güneş kremlerinde kullanılan Titanyum Dioksit büyük parçacıklara sahipti ve bu da ciltte albinizme neden olması kolaydı. Kalındır, dokusu ve cilt hissi zayıftır. Gözenekleri tıkamak ve ter bezlerinin salgısını etkilemek kolaydır, bu nedenle fiziksel güneş kremi hassas ciltler için uygundur ancak yağlı ve büyük gözenekler için uygun değildir.
Artık süreç iyileştirildiğine göre, Titanyum Oksit ve Çinko Oksit'in kristal boyutu, ultra ince parçacıklardan nano ölçekli Tioz ve ZnO~D'ye kadar minyatürleştirilmiştir; kristal parçacık boyutu ne kadar küçükse, ultraviyole ışınları engellerken daha görünür ışık geçebilir. böylece albinizm azalır. Ultra ince parçacıkların ultraviyole koruyucu maddesi yalnızca yansıtıp dağıtmakla kalmaz, aynı zamanda ultraviyole ışınlarını kısmen emer. Artık saf bir "fiziksel güneş koruyucu" olarak kabul edilemez ve ince parçacıkların bir kısmı cilt tarafından emilebildiğinden ve bu nanopartiküller güneş ışığı altında kolayca oksitlendiğinden ciltte kalması da zararlıdır.
UV emiciler genellikle kimyasal güneş koruyucuları dediğimiz ürünlerdir ve bunlara organik güneş koruyucuları da denilebilir. Kimyasal emiciler genellikle benzen halkaları veya elektron veren gruplar (amino veya metoksi grupları gibi) vb. içerir. Güneşten korunma mekanizması, ultraviyole ışınlarını emmek, müdahale etmek ve enerjisini tüketmek için cilt yüzeyi dışındaki benzen halkalarını veya elektronik grupları kullanmaktır. ve ölümcüllüğünü parçalayacak. Yaygın bileşenler arasında sinamat, salisilat, benzofenon bileşikleri, kafur türevleri, aminobenzoik asit türevleri, p-aminobenzoat türevleri, metan türevleri vb. 4(UV-284), Avobenzon, Etilheksil Triazon(Uvinul T 150), Octocrylene... Bu organik güneş kremlerinin, canlandırıcı doku ve iyi cilt afinitesi gibi avantajları açıktır, dolayısıyla cilt tahrişine neden olma olasılığı nispeten yüksektir. Genellikle güneşten korunma aralığı küçüktür ve geniş spektrumlu güneşten korunma etkisi elde etmek için farklı yapılara sahip çeşitli güneş koruyucu madde kombinasyonları gerekir. Ayrıca fotodegradasyon oranı veya fotoinversiyon oranı yüksektir, yani güneş ışığı altında enerji bozulur ve birkaç saat sonra güneş koruma gücünü kaybeder. Etilheksil Metoksisinnamat'ı (OMC) örnek alırsak, minimum 10 eritem dozunda radyasyonun ardından %70'i bozundu.
Neyse ki, çoğu güneş koruyucusu artık organik ve inorganik güneş koruyucularının bir kombinasyonudur ve bu ikisinin avantajlarını etkisiz hale getirerek daha ideal bir güneş koruyucu etkisi elde etmektedir.
UVA korumasının öneminden bahsetmişken. Ancak sadece PA değerini ekleyerek anti-UVA fonksiyonuna sahip olup olmadığına karar vermek mümkün değil, peki ne yapmalıyız? Bunun yolu malzemelere bakmaktır.
UVA koruması için bileşenler nelerdir? Birincisi, yalnızca UVB'yi engellemekle kalmayıp aynı zamanda UVA'yı da bloke edebilen (Çinko Oksit UVA'yı Titanyum Dioksitten daha iyi bloke eden) inorganik güneş koruyucu maddeler Titanyum Dioksit (Çinko Oksit) ve Çinko Oksittir (Titanyum Dioksit). Yaygın olarak kullanılan bazı kimyasal güneş kremleri şunlardır: Avobenzon, Dietilaminohidroksibenzoil heksil benzoat (DHHB), Disodyum Fenil Dibenzimidazol Tetrasülfonat(DPDT), Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbütilfenol ve Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin.
1) Avobenzon, mükemmel UVA emilimine sahip, en yaygın kullanılan geniş spektrumlu güneş koruyucu bileşendir.
2) Dietilamino hidroksibenzoil heksil benzoat (DHHB), tüm UVA bandı (320-400nm) ultraviyole ışınlarının güçlü bir emilimine sahip olan geniş bantlı, yağda çözünen bir UV emicidir ve formüle yalnızca küçük bir miktar ekleme artabilir SPF değeri. Avobenzon için etkili bir fotostabilizatördür.
3) Disodyum Fenil Dibenzimidazol Tetrasülfonat (DPDT), mükemmel stabiliteye sahip, yüksek verimli, fotostabil bir UVAⅡ emicidir ve 340 nm'ye yakın minimum UV emme oranı 770'dir. Çok güvenlidir ve temelde cilde nüfuz etmez. Jeller veya şeffaf spreyler gibi su bazlı şeffaf güneş koruma ürünlerinin yanı sıra kremler ve losyonlar için de uygundur.
4)Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbutilfenol ve Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin; birincisi suda çözünür ve ikincisi yağda çözünür. Bu ikisi, UVA ve UVB'ye karşı kapsamlı koruma sağlayan, yüksek verimli, geniş spektrumlu güneş koruyuculardır ve çoğunlukla yüksek SPF'li güneş koruyucu ürünlerde kullanılır. Bunlar arasında Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin çok iyi bir fotostabiliteye sahiptir ve güneşten koruyucu etkinin tüm gün boyunca sürdürülmesi sorun teşkil etmez. Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbütilfenol fotostabilite açısından biraz daha zayıftır, ancak neyse ki üçü bir arada güneş koruyucudur: ultraviyole ışınlarını emer, yansıtır ve saçar. Basitçe hem bir UV koruyucu madde hem de bir UV emicinin özelliklerine sahip olduğu anlaşılabilir. Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbutilfenol ve Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin, etkiyi ikiye katlamak için birlikte kullanılır.
Ek olarak, aslında Benzofenon-4(UV-284) ve Benzofenon-3(UV-9) da belirli bir UVA koruma özelliğine sahiptir, ancak geniş spektrumlu güneşten koruma etkisi elde edemezler ve diğer bileşenlerle birleştirilmeleri gerekir. .
Gönderim zamanı: 14 Eylül 2023